Գյուղը որի մասին ուզում եմ պատմել գտնվում է Արարատի մարզում գտնվում է Երևանից դեպի հարավ մոտավորապես 25կմ հեռավորության վրա: Նախկինում այն կոչվել է Բաջազլու և հայտնի է բաջազլվա պոեզներով: Այդ մասին նշվել է Սարոյան եղբայրները ֆիլմում, որտեղ երգում են հայտնի պոեզների մասին: Իսկ հիմա իմ գյուղը հայտնի է Ոստան անունով: Գեղեցիկ է իմ գյուղը: Այն իմ հայրիկի ծննդավայրն է: Ամառային արձակուրդները ես և եղբայրս անցկաացնում ենք այնտեղ: Մեր պատշկամբից երևեւմ է սպիտակահեր Մասիսը: Ամեն առավոտ նա կարծես ողջունում է մեզ: Իսկ երբ փողոցով իջնում ենք ներքև, թվում է, թե գնում ենք սարին ընդառաջ: Պարզ եղանակին հեքիթային տեսք ունի Մասիս սարը: Արևի շողերից փայլում է հավերժական ձյունով պատված նրա գագաթը: Շողերը տարբեր գույներ են ստանում և տարածվում Արարատյան դաշտի վրա: Եվ կարծես այդ շողերի ջերմությունից ավելի են քաղցրանում ծիրանն ու խաղողը, դեղձն ու սալորը: Իմ գյուղը շատ գեղեցիկ է հատկապես աշնանը, երբ բնությունը զարդարվում է խայտաբղետ գույներով: Ես շատ եմ սիրում իմ գյուղը: